Wiele ludzi narzeka na niemieckie rozkłady jazdy, jakie one są nierealistyczne i w ogóle nieosiągalne. Otóż zamierzam zaprezentować Wam jak należy prawidłowo jeździć aby te rozkłady stały się całkiem możliwe i dające wiele frajdy i wymagające skupienia oraz uwagi.

Podstawowym błędem wielu ludzi jest to, że próbują płynnie ruszyć powoli zwiększając przepustnicę (gaz). Jest to pierwszy błąd gdyż wiele nowoczesnych lokomotyw automatycznie ogranicza moc do mocy która nie spowoduje poślizgu kół (w normalnych warunkach), czy niewygody pasażerów. Więc pierwszą rzeczą jest nie bać się przy ruszaniu dać mocy na maksa i w pełni wykorzystać moc naszego silnika elektrycznego. W przypadku trudnych warunków pogodowych, zamiast ograniczać moc możemy użyć piaseczny (po to ona jest). Jest to ciekawe jak wielu ludzi popełnia ten błąd. Przecież w Niemczech już nie jeździmy parowozami by obawiać się poślizgu kół. Jeździmy przecież ICEm i innymi nowoczesnymi lokomotywami.

Drugą rzeczą jest - hamowanie. Każdy ma inny sposób, jednak ja znalazłem optymalny dla Niemiec (w przypadku jazdy BR101). Otóż też wielu ludzi boi się hamować poziomami wyższymi niż 1 i 2. Dlaczego? Przecież im mocniej hamujemy z wyższej prędkości, tym więcej oszczędzamy czasu. Ja na trasie Monachium-Augsburg znalazłem 1 optymalny scenariusz. Jadę z maksymalnym ograniczeniem, rozpoczynam hamowanie tak aby przy peronie osiągnąć ok 60-70 km/h. Gdy zaczynam go mijać wbijam hamulce na ostatni poziom hamowania przed hamowaniem awaryjnym. w 90% przypadków zatrzymuje się przy tabliczce Ne5 (to takie H czyli nasze "oznaczenie miejsca zatrzymania czoła pociągu").

Trzecia rzecz - prędkość. Ja dla ułatwienia jeżdżę na AFB i nie przejmuję się tymi 3-4 km/h Odzyskuję je ostro hamując (opisałem wyżej). Natomiast jednak trzeba umieć wyczuwać moment rozpoczęcia hamowania, tak aby mieć te 65 km/h przy peronie. Na to nie ma rady - trzeba to wyczuć. Co do przepustnicy, zeruję moc przed hamowaniem - to chyba logiczne.

Poniżej film prezentujący poradnik (uwaga dla ludzi w słuchawkach, krzyknąłem na początku):